Woensdag 11 oktober 20123: Maandagavond laat op de camping in Sevilla dacht ik dat we een waterlek hadden, klonk zo. Toen ik buiten wilde gaan kijken zag ik op een plek verder een poedelnaakte dame gehurkt een plas doen, plasje klaar, toen vloog ze hun Franse vw busje in en schoof de deur dicht. Het sanitairblok was maar een paar meter van hun plek.

Dinsdag zijn we vanuit Dos Hermanas naar Palmones gereden. Onderweg werden de rijk bloeiende hagen in de middenbermen gesnoeid, jammer want er bleef geen bloemetje over. Een stuwmeer bij Alcala Los Gazules, dat andere jaren tot de weg water bevatte, had nu bijna geen water, de lege bedding werd bewoond door grazend vee.

Bij “Carlos” boottickets gekocht voor de Ferry naar Marokko. Carlos verkocht jarenlang tickets en reizen vanuit een onooglijk klein kantoortje; hij is verhuisd naar het naastgelegen pand, een mooi ruim kantoor. Wij zijn eerdere jaren altijd via Ceuta gereisd, maar in no time had de dochter van Carlos verwarring gezaaid en hebben we tickets voor een overtocht naar Tanger-Med. In Ceuta zou de Marokkaanse douane je alles uit laten laden om meegenomen alcohol te vinden, ze hebben daar geen scanner, dus persoonlijke controle. Confuus wandelen wij weg met de boottickets. Open retour, dat dan weer wel. We kregen ook de gebruikelijke fles wijn met pakje koekjes, als dank voor het kopen van boottickets. Op de parkeerplaats bij de Mercadona supermarkt stonden vroeg in de middag al veel campers voor een overnachting . We hebben nog wat boodschappen gedaan en zijn toen naar La Linea de Concepción gereden om te overnachten bij de jachthaven. Helaas is de eerdere mooie camperplaats aan het water nu een bouwplaats en is de huidige camperplaats een omheinde vlakte met extra grote parkeervakken. De prijs voor een nacht is er niet minder door geworden. Boven Gibraltar hangt vaak een grote wolk, o ook vandaag.

Het was heel erg warm vannacht, er stond een harde wind die de sat-schotel deed rammelen, weinig geslapen dus. We zouden de boot van 10 uur willen nemen, dan moesten we om 09.00 uur in de haven zijn. Dus al ruim voor negenen op weg naar de haven, in La Linea brengen veel elektrische stepjes jongeren naar het werk, veelal zonder verlichting. Griezelig gevaarlijk, want je ziet ze niet aankomen.

We waren voor negen in de haven, in de wachtrij voor de Ferry. Nog 2 rijen vervoer/kampeermiddelen wachtten met ons. Het wachten duurde wel lang, we stonden meer dan een uur in de eerste wachtrij voor we ons ticket konden laten valideren om vervolgens aan te sluiten in de volgende rij. Uiteindelijk mochten we met ruime vertraging de boot op. In de rij wachtenden stond ook een fietser met bepakking.

Uiteindelijk vertrok onze boot van 10.00 om 11.30. Op de boot doet een Marokkaanse ambtenaar alvast de paspoortcontrole, en dat ging dan weer erg efficiënt en snel. De zee was rustig en de overtocht naar Tanger-Med ging snel. Het havencomplex in Tanger-med is enorm, we reden vanaf de boot een heel eind voordat we bij de douane kwamen. Daar werden de paspoorten gecontroleerd, kwam de drugshond op inspectie en wilde de douanedame in de kastjes kijken. Ze zei dat ze niet van honden hield en stond snel weer buiten, wel wilde ze nog weten of we een drone bij ons hadden. Drones en wapens mogen niet meegenomen naar Marokko. Ze maakte een invoerbewijs voor de camper en om 13.45 (12.45 Marokkaanse tijd) reden we de haven uit. De veelbesproken scanner hebben we niet gezien. Wel stonden er meerdere Franse busjes stapels hulpgoederen uit te laden. Die werden bij de douane opgestapeld.

Na enkele kilometers gereden te hebben bleken we 2 tieners te vervoeren die aan ons fietsenrek hingen, levensgevaarlijk, dus eraf gejaagd. Achter op een tankwagen hingen 3 tieners. Langs de weg vanaf de haven naar Fnideq om de paar meter een politiecontrole, we telden meer dan tien politiecontrolepunten. Wij mochten overal doorrijden, ze moeten van de koning wel vriendelijk zijn voor toeristen.

Vervolgens naar Tetouan voor het kopen van internet kaartjes van Maroc Telecom. Dat is gelukt na enig gedoe; de dame in de Maroc telecomwinkel had het principe van 2 verschillende simkaartjes in 1 toestel niet goed begrepen, maar uiteindelijk kwam het goed en hebben we nu weer internet. We zijn voor de 1^e overnachting beland op het terrein van een hotel met paarden en pony’s en een soort tipi kamp. Een best mooi uitziend hotel, mooi ingedeelde ruimtes ook. Het kampeerterrein is een kale zandvlakte, met een mooi sani-station en we staan er rustig en veilig. Er is ook een Duits stel om te overnachten. We hebben gegeten in het restaurant en dan is de overnachting gratis.